Max Bruch

Max Christian Friedrich Bruch (Keulen, 6 januari 1838 – Berlijn, 2 oktober 1920) was een Duits componist.

Max Bruch kreeg zijn eerste muziekonderwijs van zijn moeder. Later studeerde hij bij Ferdinand Hiller en Carl Reinecke.

In 1858 bracht hij zijn operette ''Scherz, List und Rache'', naar een tekst van Goethe, in Keulen voor het eerste ten gehore. Hij verbleef twee jaar in München en daarna werkte hij van 1865 tot 1867 als dirigent in Koblenz. In deze tijd componeerde hij het beroemde Concert voor viool en orkest in g klein, opus 26. Het is een heel romantisch stuk en bijna alle beroemde violisten hebben dit inmiddels op hun repertoire staan.

Bruch genoot een grote populariteit en hij verkreeg drie eredoctoraten. Hij componeerde ook Kol Nidrei, een reeks variaties voor cello en orkest naar een joods gebed.

Bruch schreef behalve het eerdergenoemde concert nog twee vioolconcerten, een ''Schotse Fantasie'' voor viool en orkest, een romance voor altviool en orkest, drie symfonieën en een groot aantal koorwerken, zoals de koorballade ''Schön Ellen''. Dit behoorde in de negentiende eeuw tot de meest uitgevoerde koormuziek. Bruch overleed in Berlijn op 82-jarige leeftijd. Door Wikipedia aangeleverd