Enrique Granados

thumb|240px|Enrique Granados w 1914 Enrique Costanzo Granados y Campiña (ur. 27 lipca 1867 w Leridzie, Katalonia, zm. 24 marca 1916) – hiszpański pianista i kompozytor, współtwórca narodowego stylu w muzyce hiszpańskiej.

Naukę gry na fortepianie zaczął u Joana Baptisty Pujola – twórcy katalońskiego stylu fortepianowego. Nauki pobierał także u Felipe Pedrella i Isaaca Albéniza. W 1887 przeprowadził się do Paryża, gdzie studiował pod okiem Charles’a de Bériota. W Paryżu wszedł w kontakt z wieloma wybitnymi kompozytorami francuskimi, zaprzyjaźnił się z Camille’em Saint-Saënsem. W 1889 powrócił do Barcelony, gdzie rozpoczął karierę wirtuoza-kompozytora. W 1892 jako pierwszy pianista w Hiszpanii wykonał koncert fortepianowy Edvarda Griega.

Był organizatorem i dyrygentem Sociedad de Conciertos Clasicos w Madrycie. W 1901 założył w Barcelonie szkołę pianistyczną swego imienia, prowadzona następnie (pod nazwą Academia Marshall) przez jego ucznia Franka Marshalla (nauczyciela Alicii de Larrochy).

Jednym z jego dzieł jest fortepianowy cykl ''Goyescas'' z 1911, który pięć lat później przerobił na operę. Jest to muzyczna wizja Hiszpanii inspirowana obrazami Francisca Goi. W 1900 Granados dokonał reorkiestracji pierwszej części ''Koncertu fortepianowego f-moll'' Fryderyka Chopina.

Enrique Granados i jego żona Amparo zginęli 24 marca 1916 na promie „Sussex”, storpedowanym podczas przeprawy przez kanał La Manche przez U-Boota SM UB-29. Kompozytor wracał wtedy z premiery opery ''Goyescas'' w Nowym Jorku. Źródło: Wikipedia